skończyć studia

См. также в других словарях:

• skończyć — dk VIb, skończyćczę, skończyćczysz, skończ, skończyćczył, skończyćczony 1. «doprowadzić coś do końca, zakończyć jakąś czynność; ukończyć» Skończyć pracę, rozmowę, sprzątanie. Skończyć czytanie książki, pisanie listu a. skończyć książkę, list. ∆… …   Słownik języka polskiego

• dym — 1. Ani dymu, ani popiołu «ani śladu, ani znaku»: Tam stała nasza szkoła, ale już z niej ani dymu, ani popiołu. Roz bezp 1998. 2. Coś poszło z dymem «coś się spaliło»: Kilka mieszkań poszło z dymem. Życie 04/01/2000. 3. Coś rozwiało się jak dym… …   Słownik frazeologiczny

• uwziąć się — dk Xc, uwezmę się, uweźmiesz się, uweźmij się, uwziął się, uwzięła się, uwzięli się, uwziąwszy się «uprzeć się przy czymś, zawziąć się» Uwziął się i postawił na swoim. Uwziął się, żeby skończyć studia. ◊ Uwziąć się na kogoś «zacząć kogoś… …   Słownik języka polskiego

• późno — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., późnoniej {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wieczorem lub w nocy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wrócił późno do domu. Wyszedł od nas późno. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wąchacz — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos V, lm M. e, D. y {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}środ. {{/stl 8}}{{stl 7}} osoba wąchająca niektóre środki chemiczne w celu odurzenia się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Właśnie w T. tzw.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• ukończyć — dk VIb, ukończyćczę, ukończyćczysz, ukończ, ukończyćył, ukończyćczony «doprowadzić do końca, do ostatecznego wyniku; skończyć, zakończyć» Przedsiębiorstwo ukończyło remont w terminie. Ukończyć pracę. ∆ Ukończyć szkołę, studia, uniwersytet itp.… …   Słownik języka polskiego

• szkolny — szkolnyni «odnoszący się do szkoły instytucji lub budynku, właściwy szkole, przeznaczony do nauki w szkole, do szkolenia, używany, stosowany, odbywający się w szkole; nauczony, nabyty w szkole» Budynek szkolny. Boisko szkolne. Klasa, lekcja,… …   Słownik języka polskiego

• przerwać — dk IX, przerwaćrwę, przerwaćrwiesz, przerwaćrwij, przerwaćał, przerwaćany przerywać ndk I, przerwaćam, przerwaćasz, przerwaćają, przerwaćaj, przerwaćał, przerwaćany 1. «rwąc przepołowić coś, przedzielić na dwie części, rozerwać, zrobić wyrwę w… …   Słownik języka polskiego

• wykształcić — dk VIa, wykształcićcę, wykształcićcisz, wykształcićkształć, wykształcićcił, wykształcićcony wykształcać ndk I, wykształcićam, wykształcićasz, wykształcićają, wykształcićaj, wykształcićał, wykształcićany 1. tylko dk «dać komuś wykształcenie,… …   Słownik języka polskiego

• być — ndk jestem, jesteś, są, będę, będziesz, będą, bądź, był I w funkcji samodzielnej «zajmować pewne miejsce w rzeczywistości» 1. «mieć byt, istnieć, żyć» Cichy, jakby go nie było. Pomnik jest do dzisiaj. Nie było cię jeszcze na świecie. Był sobie… …   Słownik języka polskiego

• polonistyka — ż III, CMs. polonistykayce, blm 1. «nauka zajmująca się literaturą polską, językiem polskim, ich historią i stanem współczesnym» Osiągnięcia współczesnej polonistyki. 2. «wydział lub sekcja na uniwersytecie obejmujące studia z zakresu tej nauki»… …   Słownik języka polskiego